Lenistwo

Siedzę w domu... I to jest właśnie problem. Nie, nie zamarzyło mi się nagle zwiedzanie obcych lądów. Ja dostaję wysypki na myśl o zwiedzaniu mojej klatki schodowej. Problem polega na tym, że siedzę.

Siedzę przy stole, siedzę przy biurku, siedzę w wannie (no tam to chociaż te nogi wyprostuję), siedzę wieczorem przy oknie, siedzę w łóżku z podkurczonymi nogami pracując albo czytają. Ciągle siedzę. Nie przejmuję się jakoś specjalnie moim wyglądem, bo i tak nikt na mnie nie patrzy, nie martwią mnie dodatkowe kilogramy tu czy ówdzie. Ale jak zaczynają się podejrzanie częste skurcze nóg to jakby zaczynam się denerwować. To już nie jest ani trochę zabawne. Powoli zaczynam się zastanawiać, czy mnie ten domowy zastój w jakąś poważną chorobę nie wpędzi. Nie żebym się bała chorować, jak trzeba to się i pochoruje, w końcu ja i tak z domu nie wychodzę. Ale jeszcze mnie do szpitala będą chcieli zabrać, albo co? To już by mi się nie podobało ani trochę.

No dobra, żarty na bok. Chorowanie w ogóle nie jest fajne, szczególnie chorowanie na jakieś ciężkie choroby. A te moje nogi ostatnio jakieś ciężkie, opuchnięte, drętwieją z byle powodu i bez powodu. Już się zastanawiałam czy sobie bieżni do domu nie kupić, takiej ruchomej. Mogłabym zażywać ruchu na niekoniecznie świeżym powietrzu. W sumie jak mam otwarte okna i zaciągnięte rolety (białe, światło przepuszczają, a ja nie widzę tłumu za oknem) to można powiedzieć, że mam świeże powietrze w mieszkaniu. No więc zaczęłam myśleć o tym, żeby bieżnia albo rowerek. Ale wiadomo, na to trzeba mieć czas i samozaparcie. No więc zaczęłam od czegoś prostszego. W mojej ulubionej aptece internetowej kupiłam sobie detramax. Jakoś te żyły trzeba wzmocnić, coby się żylaki nie porobiły. A jak żyły lepiej pracują to i mięśnie lepiej ukrwione, dotlenione i ogólnie zdrowsze. Tak wiem, czyste lenistwo. Ale z tej bieżni nie zrezygnowałam, może jeszcze ją kupię.